Wieloprofilowy Zespół Szkół - projekt front
W 1928 roku nowo wzniesiony budynek przy ulicy Sienkiewicza 6 został siedzibą Prywatnej Średniej Szkoły Męskiej i Żeńskiej z językiem wykładowym niemieckim, która utworzona została z dwóch szkół mniejszości niemieckiej, istniejących w Tarnowskich Górach od 1922 roku. Pierwszym dyrektorem szkoły był Josef Czaja a od 1934 roku Johann Klemens. Rok przed wybuchem II wojny światowej dyrektorem mianowano Paula Thomallę.
Najwięcej uczniów i uczennic Prywatnej Szkoły Męskiej i Żeńskiej z językiem wykładowym niemieckim pochodziło z miasta gwarków i powiatu tarnogórskiego. W wyniku rekrutacji - takiej samej jak do innych miejskich szkół średnich – naukę w 1928 roku rozpoczęło 128 osób. Poza wiedzą ogólnokształcącą słuchacze zdobywali także umiejętności zawodowe. Chłopcy uczyli się zawodów w szkolnych warsztatach ślusarskim i stolarskim. Uczennice szkoliły się w pokoju robót dla dziewcząt.
Na terenie szkoły działały organizacje młodzieżowe i koła zainteresowań. Dobrze pracowała Kongregacja Mariańska prowadzona przez księdza Leo Ligonia. Wzorowo układała się współpraca z innymi tarnogórskimi szkołami średnimi ogólnokształcącymi.
Od 1937 roku do 18 stycznia 1945 roku gospodarzem niemieckiej szkoły był Fedor Kahle. Zamieszkiwał szkolny lokal z żoną Martą i pięciorgiem dzieci. Nieoczekiwanie dwoje dzieci ostatniego woźnego odwiedziło szkołę po latach. 8 września 2008 roku Ruth Kuhn – córka Fedora Kahle - urodzona w 1938 roku w Tarnowskich Górach w szkolnym mieszkaniu przy ulicy Sienkiewicza 6 oraz jej brat Oswald Kahle przyjechali obejrzeć budynek szkoły z Niemiec, gdzie zamieszkali po wojnie. Niestety nie zapamiętali żadnych zdarzeń związanych z działalnością przedwojennej niemieckiej szkoły średniej. W pamięci utkwiła im jedynie ówczesna nazwa ulicy gen. Bernharda von Hülsena (Hülsenstrasse) oraz to, że w styczniu 1945 roku po nalotach bombowych na miasto w szkolnym budynku utworzono lazaret.
Po wkroczeniu 23 stycznia 1945 roku Armii Czerwonej do Tarnowskich Gór szkolna budowla stała niezabezpieczona przez dwa miesiące. Mróz przyczynił się do zniszczenia w budynku kanalizacji, centralnego ogrzewania i wodociągu. Dopiero 25 marca 1945 roku Kuratorium Okręgu Szkolnego Śląskiego w Katowicach reaktywowało w opuszczonym budynku Publiczną Szkołę Dokształcającą Zawodową podległą Ministerstwu Oświaty. Po przeprowadzeniu remontów otwarto ją w maju 1945 roku. W szkole pracowało wówczas 8 nauczycieli, a pierwszym dyrektorem placówko został Hieronim Koj.
W 1946 roku doszło do zmiany nazwy na Publiczną Średnią Szkołę Zawodową. Początkowo do 1948 roku zajęcia odbywały się także w budynku w szkole powszechnej przy ul. Sobieskiego. Po reorganizacji szkolnictwa zawodowego w 1949 roku i utworzeniu Centralnego Urzędu Szkolenia Zawodowego następowały liczne krótkotrwałe zmiany nazwy szkoły.
Na dłużej od 1952 roku przyjęto nazwę Zasadnicza Szkoła Metalowa CUSZ w Tarnowskich Górach, w której nauka zawodu trwała dwa lata a nauczanie ogólnokształcące zostało ograniczone. Szkolono w zawodach sprzedawcy, elektromontera, stolarza, tokarza, ślusarza, krawca, kamieniarza, fotografa. Od 1951 roku warsztaty szkolne mieściły się w budynku dawnej stolarni przy ul. Równoległej. Murowany budynek kryty papą z 1900 roku pozbawiony kanalizacji i gazu szkoła na 10 lat wydzierżawiła od właścicielki Edelgardy Gruszki.
Wieloprofilowy Zespół Szkół - projekt
Kolejnym dyrektorem od 1951 roku przez następne 10 lat był Jan Wargocki. Niestety wiele do życzenia pozostawiał wówczas poziom wykształcenia absolwentów szkoły. Na konferencji szkolnej 26 kwietnia 1955 roku głośno o tym mówił nauczyciel Piotr Śmieszkoł: „Uczniowie się nie uczą, bo absolwenci, którzy nie zdali egzaminu kwalifikacyjnego, zarabiają i są traktowani jak ci absolwenci, którzy egzamin zdali.” Po likwidacji CUSZ w 1956 roku i przejęciu przez Ministerstwo Oświaty placówka funkcjonowała pod nazwą Zasadniczej Szkoły Metalowej. W tym czasie utworzono dla zdemobilizowanych oficerów i podoficerów Wojska Polskiego dwie klasy, w których uczono ich zawodu frezera i tokarza. W 1961 roku uruchomiono w szkole nauczanie dla pracujących.
Dyrektorem wtedy został na trzy lata Eugeniusz Jurczyk. Z inicjatywy Centralnego Biura Konstrukcji Kotłów powstał przy szkole punkt konsultacyjny Politechniki Śląskiej. W ciągu 17 lat jego działalności wykształciło się 150 inżynierów o kierunku mechanicznym. W 1962 roku w budynku utworzono Technikum Mechaniczno-Elektryczne.
Równolegle w budynku działa Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Pracujących, która po usamodzielnieniu się w 1964 roku opuściła gmach Sorbony i zajęcia dla jej uczniów odbywały się popołudniami 3 razy w tygodniu w budynku Liceum Ogólnokształcącego przy ul. Opolskiej a następnie w Zespole Szkół Ekonomicznych przy ul. Sobieskiego. Po trzech latach, kiedy Technikum Mechaniczno-Elektryczne przeniosło się do nowego budynku przy ul. Sienkiewicza 23, Zasadnicza Szkoła dla Pracujących wróciła do starej siedziby przy ul. Sienkiewicza 6. Za rządów kolejnego dyrektora, którym był w latach 1964-1975 Henryk Bichalski, przeprowadzono za 1,5 mln zł gruntowny remont budynku Sorbony. Od 1969 roku otrzymała nazwę Zasadniczej Szkoły Dokształcającej. W ciągu pierwszych 30 lat istnienia placówki jej mury opuściło 5214 absolwentów.
Wieloprofilowy Zespół Szkół - czasy powojenne
W 1976 roku utworzono w budynku Zespół Szkół Mechaniczno-Elektrycznych. Po kolejnych zmianach i wyłączeniu z zespołu Zawodowej Szkoły Dokształcającej i Zasadniczej Szkoły Zawodowej Huty Cynku /rozwiązanej w 1986 roku/ powstał w 1982 roku Zespół Szkół Zawodowych, którego dyrektorem był Jan Duda.
Okres przemian ustrojowych w 1990 roku nie zaszkodził placówce. Utworzono w niej Technikum Mechaniczne a trzy lata później Technikum Samochodowe. Dyrektor Jan Gołąbski – urzędujący od 1992 roku - utworzył w budynku Centrum Kształcenia Ustawicznego dla dorosłych pragnących zdobyć nowy zawód przydatny na rynku pracy. 226 słuchaczy rozpoczęło 1 września 1994 roku naukę w CKU.
DYREKTORZY SZKOŁY:
1922-1934 Josef Czaja
1934-1938 Johan Klemens
1938-1945 Paul Thomalla
1945-1951 Hieronim Koj
1951-1961 Jan Wargocki
1961-1964 Eugeniusz Jurczyk
1964-1980 Henryk Bichalski
1980-1982 Jan Rokita
1982-1992 Jan Duda
1992-1995 Jan Gołąbski
1995-1996 Jerzy Wartak
1996-2012 Alicja Juziuk
2012-2013 - Michał Kos
2013 - 2014 Rafał Wachla
2014 - 2022 Jerzy Jankowski
od 2022 Marzena Grzenia